Contant in België en in Nederland

Persoonlijk woon ik 7 kilometer van de landsgrens met België. Nog geen 10 meter over de grens duikt “De Bierhal” op met daar tegenover een heel goedkoop tankstation. Op die manier nodigt België mij uit om daar mijn geld te spenderen. Zo zijn er zaken in België goedkoper dan in Nederland, maar ook het omgekeerde is het geval. In ons dorp floreren de supermarkten mede dankzij onze zuiderburen. Iedereen jaagt op die manier het voordeel na.

Cultureel delen België en Nederland veel geschiedenis en zijn ieder een van de 28 staten van de Europese Unie. Belgen en Nederlanders spreken nagenoeg dezelfde taal en hebben veel overeenkomsten. Desondanks denken de Belgen in algemeenheid vaak dat de Nederlanders alles beter en strenger geregeld hebben. Die gedachten sluiten bijna naadloos aan bij het Nederlandse idee dat het in België allemaal wat meer Bourgondisch en losser is. Een Vlaming zei me jaren geleden eens dat er bij hen “zakelijke” circuits zijn waarbij er “onder het bureau” betaald werd. Dat leek een bevestiging van die veronderstelde cultuur, maar die werd later aan beide kanten van de landsgrens met wetgeving de kop ingedrukt.

Ondanks onze nauwe verbondenheid en de hiervoor bedoelde frequente en hechte handelsrelaties, is het opmerkelijk dat de Nederlandse en Belgische wetgeving ten aanzien van contante bestedingen behoorlijk van elkaar verschillen. In België mogen aankopen tot € 3.000,– contant betaald worden. In geval van aankopen boven € 3.000,– mag maximaal 10% daarvan contant betaald worden met een maximum tot € 3.000,–. Bij vastgoedaankopen in België is contante betaling uit den boze. Verder dient een koper in België altijd om een betalingsbewijs te vragen. Men riskeert zelfs een boete als men dat niet doet! Op die manier probeert de Belgische overheid verdachte transacties zoals witwassen, financiering van terrorisme en fiscale fraude met een strenge aanpak te bestrijden.

De Nederlandse regeling voor contante betalingen geeft de indruk dat Nederlanders toch minder zuinig zijn dan de Belgen. De Nederlandse regeling eist van de verkoper bij een contante betaling van € 15.000,– of meer een cliëntenonderzoek te doen. Daarmee moet voorafgaande aan de deal bepaald worden met wie men zaken doet. Niet alleen de identiteitsgegevens van de klant moeten worden gevraagd, maar ook die moeten worden gecontroleerd en gedurende 5 jaar worden bewaard. Als de verkoper vermoedt dat er sprake is van een verdachte transactie moet de contante betaling altijd worden gemeld op de website van FIU-Nederland. Die is via de site van de Belastingdienst te vinden. Op die site zijn alle transacties opgenomen die altijd gemeld moeten worden bij contante betalingen boven € 25.000,– zoals de verkoop van een auto, boot, schilderijen, kunstvoorwerpen, sieraden, antiek, etc.    

Er blijkt een behoorlijk verschil tussen Nederland en België als je een aankoop contant wilt betalen. Weliswaar staat aan onze kant van de grens niet “De Bierhal” en evenmin een goedkope benzinepomp, maar Nederland laat hogere contante betalingen toe. Voor grote contante betalingen is Nederland dus minder streng dan onze Bourgondische zuiderburen! Overigens zou een besteding van meer dan € 3.000,– voor bier ook in Nederland wel een beetje verdacht zijn…