Wie werkt er nog?

Het overvalt me regelmatig. Het gevoel dat ik blijkbaar iets verkeerd aangepakt heb in mijn leven. Want wie zijn in godsnaam al die mensen die, ook op maandagmiddag, op een terras zitten, die ook buiten de vakantieperioden vertrekhallen vullen, die dagenlang festivals bezoeken, die stedentrip na stedentrip maken. Probeer op zaterdagmiddag nog maar eens een restaurant te reserveren voor diezelfde avond, laat staan dat je op de bonnefooi ergens naar binnenloopt.

Deze verbazing over de wereld om mij heen kun je natuurlijk op verschillende manieren aanvliegen. Vanuit de demografische ontwikkelingen van de afgelopen 20 jaar kun je zien aankomen dat het werkend gedeelte van de bevolking afneemt en het vergrijzende deel toeneemt. Voeg daarbij dat er vanuit de jongere leeftijdscategorie steeds langer wordt gestudeerd en parttime werken eerder regel dan uitzondering is, dan is het verklaarbaar dat de groep die fulltime ergens tussen zonsopgang en zonsondergang aan het werk is, zo ondertussen een zwijgende minderheid aan het worden is.

Een groot deel van de oorzaak ligt in de keuzes die mensen maken bij het inrichten van hun eigen leven. Maar, de overheid heeft de afgelopen vijftien jaar de randvoorwaarden voor deze keuzes vastgesteld. Je zou verwachten dat daarbij rekening is gehouden met de demografische ontwikkelingen. Deze zijn immers, in afwijking van vele andere zogenaamde wetenschappelijke aannames, betrouwbaar. Een bevolkingsgroei door immigratie, een afnemende omvang van de beroepsbevolking, steeds ouder wordende ouderen. Hoe verbaast kun je zijn dat er woningnood is, een tekort op de arbeidsmarkt en een financieel onhoudbare gezondheidszorg.

Wordt er nu dan wel serieus gekeken naar deze knelpunten? Ongetwijfeld zal weer een of andere commissie onder leiding van een afgeserveerde disfunctioneerde politicus bezig zijn met een onderzoeksrapport dat wederom in een la verdwijnt. Concreet worden we ondertussen geconfronteerd met wettelijke verplichtingen, door diezelfde overheid in al haar wijsheid bedacht. Niet alleen de gefantaseerde stikstofnormen voor Nederland, bescherming van op onverklaarbare wijze aanwezige diersoorten waardoor bouwprojecten stilliggen en dergelijke. Maar ook op de werkvloer, voor de arbeid die verricht moet worden om al die overheidshobby’s te financieren, wordt ingegrepen. En hoe: extra verlof bij zwangerschap, extra ouderschapsverlof, meer vrije dagen, recht op parttime werken.

Klaarblijkelijk gaan we de problemen oplossen en financieren door nog minder te gaan werken en de beloning voor arbeid nog verder te beperken.

Het werkt niet meer.